با عقاب سر سفید یا عقاب گر؛ پرنده ملی ایالات متحده بیشتر اشنا شوید!

تصور کنید که در بیابانهای آلاسکا مشغول پیاده روی هستید. یکی از روزهای ماه جولای است و ناگهان یک سایه غول پیکر از روی شما می‌گذرد. همانطور که به بالا نگاه می‌کنید، صداهای کوچکی توجه شما را جلب می‌کند و متوجه می‌شوید که این سایه مربوط به پرنده ای با طول بال های بیش از شش فوت است. سر سفید، منقار زرد و پرهای قهوه ای تیره از دیگر مشخصات این پرنده است. درست است شما با یک عقاب سر سفید مواجه شده‌اید که در این مطلب از دانه مارکت قرار است بیشتر با ان آشنا شویم. پس تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

عقاب سر سفید یا عقاب گر چگونه پرنده ای است؟

عقاب سر سفید با نام علمی (Haliaeetus leucocephalus) پرنده ملی ایالات متحده و همچنین از شناخته شده ترین پرندگان در آمریکای شمالی است. این پرندگان، سر سفیدی دارند که کاملاً در تضاد با پرهای تیره رنگ آنها است. عقاب گر که به آن عقاب طاس هم می‌گویند به خاطر سر سفیدش به این شکل نامگذاری شده است. این پرندگان در زمان بلوغ دارای پرهای قهوه ای تیره، منقار و چنگال زرد هستند. در حالی که قبل از بلوغ سر تیره و عمدتاً قهوه ای رنگی دارند.

طول بال های یک عقاب طاس می‌تواند به بیش از شش فوت برسد. با این حال، مانند سایر پرندگان، بدن آنها با استخوان های توخالی جهت کاهش وزن، برای پرواز طراحی شده است. به همین دلیل عقاب های طاس فقط تا 14 پوند وزن دارند. بنابراین، حتی اگر طول بال آنها به اندازه قد یک مرد بالغ باشد، وزن آنها کمتر از یک دهم وزن او خواهد بود! البته شاید جالب باشد که بدانید جنس نر این پرندگان از ماده آن کوچکتر است.
به یاد داشته باشید که این پرنده زیبا به راحتی در حال شکار ماهی آزاد در آلاسکا یافت می‌شود، اما در سراسر ایالات متحده و کانادا هم وجود دارد. در ادامه به معرفی زیستگاه های خاص عقاب سر سفید می‌پردازیم.

زیستگاه؛ عقاب گر کجا زندگی می‌کند؟

توندرا، محیط خشک و سرد شمال و جنگل‌های مخروطی آلاسکا و کانادا، خانه بزرگ‌ترین جمعیت عقاب‌های سر سفید است. عقاب‌های طاس را می‌توان در تمام طول سال در اینجا دید که در بلندای آسمان پرواز می‌کنند و از بینایی عالی خود برای شکار طعمه روی زمین استفاده می‌کنند. با این حال، عقاب گر، پرنده ای کاملاً سازگار است و هر جایی که حجم زیادی از آب را پیدا کنید، معمولاً می‌توانید چند تا از آنها را هم ببینید. بر این اساس به طور کلی می‌توان گفت که عقاب های سر سفید خانه های خود را در مناطق جنگلی نزدیک آب های بزرگ می‌سازند. چرا که درختان بزرگ، لانه سازی و دسترسی خوب به ماهی ها را تضمین می‌کنند. عقاب ها همچنین مناطقی را ترجیح می‌دهند که از انسان جدا شده اند.

تغذیه و رژیم غذایی؛ عقاب سر سفید چه می‌خورد؟

غذای مورد علاقه عقاب گر، ماهی است. البته آنها بر خلاف انسان، از چنگال و منقار خود برای بیرون آوردن ماهی ها از آب و قطعه قطعه کردن آنها به اندازه لقمه دلخواهشان استفاده می‌کنند. از این رو می‌توان گفت که این نوع عقاب گوشتخوار است اما ماهی بیشتر رژیم غذایی او را تشکیل می‌دهد. با این حال، فراموش نکنید که آنها تغذیه‌ کننده‌های فرصت‌ طلبی هستند و از هر چیزی که در دسترسشان باشد، استفاده می‌کنند. بنابراین نه تنها گوشتهای تازه دیگری مانند جوندگان، خزندگان یا سایر پرندگان کوچک را شکار می‌کنند، بلکه با خوردن غذای دیگران نیز کاملاً راحت هستند.

با وجود اینکه عقاب طاس مایه غرور ملی در امریکا است، به دزدی معروف است. چرا که این پرنده، صید عقابهای دیگر یا سایر حیوانات را می‌گیرد و حتی از حیوانات مرده تغذیه می‌کند. عقاب ها آنقدر با این رفتار بد خود مشهور شده‌اند که حتی بن فرانکلین نگرانی خود را در مورد اینکه یک دزد به پرنده ملی امریکایی ها تبدیل شده، ابراز کرده است. ( برای اشنایی با سایر پرندگان مشابه می‌توانید مقاله دیگر ما را با عنوان « با کرکس ، این پرنده شکاریِ سر طاس آشنا شوید! » در وبلاگ دانه مارکت بخوانید. )

تولید مثل و پرورش جوجه‌ها

عقاب ها پس از جفت گیری، سال به سال به همان منطقه لانه سازی همیشگی باز می‌گردند. سپس به صورت جفتی تولید مثل می‌کنند. به این ترتیب که ماده در اواخر بهمن یا روزهای اول اسفند 2 تخم می‌گذارد. سپس هر دو والدین تخم ها را به مدت 34 تا 36 روز جوجه کشی می‌کنند. در دو هفته اول پس از جوجه ریزی، یکی از والدین تقریباً دائماً در کنار جوجه ها است.

جمعیت و تهدیدهای جمعیتی

برای چندین دهه، پیدا کردن یک عقاب سر سفید در اسمان تقریباً نادر بود. چرا که تعداد این پرندگان به دلیل شکار غیرقانونی و استفاده از آفت کشهای سمی که طعمه های آنها را آلوده می‌کرد، شدیدا کاهش یافته بود. با این حال، از دهه 1970، جمعیت عقاب های گر در حال افزایش است و تقریباً امروز در همه جای آمریکای شمالی می توانید آنها را پیدا کنید.

همچنین ناگفته نماند که آنها در بالای زنجیره غذایی قرار دارند و شکارچیان طبیعی بسیار کمی دارند. پس هنگامی که جمعیت عقاب های طاس کاهش می‌یابد، احتمالاً به این دلیل است که انسان ها زیستگاه طبیعی آنها را دچار مشکل کرده‌اند. در حال حاضر بیشتر جمعیت عقاب های طاس کانادا در امتداد سواحل اقیانوس آرام بریتیش کلمبیا یافت می‌شوند و جمعیتی از عقاب های سالم نیز در جنگل های شمالی آلبرتا، ساسکاچوان، مانیتوبا و شمال غربی انتاریو دیده شده اند. گروه های کوچکی از عقاب ها نیز در جنوب کبک، کیپ برتون و در امتداد سواحل نیوفاندلند سکونت دارند.

حقایق جالب در خصوص عقاب سر سفید

در این بخش با بررسی برخی حقایق جالب در خصوص این پرنده شکاری، مقاله را به پایان می‌رسانیم:

• عقاب ها می‌توانند تا 30 متر در ساعت پرواز کنند و تا سرعت 100 m.p.h در آب شیرجه بزند.
• پرهای سفید بارزِ عقاب های گر در سن 4 تا 6 سالگی در سر و دم آنها ظاهر می‌شود.
• عقاب های نوپا در سه ماهگی پرواز را یاد می‌گیرند.
• این پرندگان قدرتمند می‌توانند 30 سال یا بیشتر در طبیعت زندگی کنند.