آشنایی با اردک ها؛ پرندگانی که دنیا را رنگی می‌بینند!

 اردک ها پرندگان آبزی هستند که معمولاً در برکه ها، نهرها و رودخانه ها یافت می‌شوند. آنها همانند غازها و قوها از خانواده (Anatidae) هستند. از این رو ممکن است گاهی اوقات با این پرندگان اشتباه گرفته شوند. در ادامه بیشتر در خصوص اردک ها و ویژگی‌هایشان صحبت می‌کنیم. پس تا انتهای این مطلب با دانه مارکت همراه شوید.

اردک ها چگونه پرندگانی هستند؟

به طور کلی اردک ها از دیگر خویشاوندان خود یعنی قوها و غازها کوچکتر هستند. (برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این پرندگان می‌توانید مقاله دیگر ما را با عنوان « با مرغابی، جد اردکهای اهلی آشنا شوید! » در وبلاگ دانه مارکت بخوانید.) آنها همچنین دارای گردن و بال هایی کوتاه تر و بدنی تنومند هستند. اردک ماده، پرنده ای است که اغلب با پرهای بسیار کدر و قهوه ای خود شناسایی می‌شود. این جنس از اردک، پرهای قهوه ای ماتی دارد که می‌تواند آن را از دید دشمنان و شکارچیان پنهان کند. این پرنده همینطور می‌تواند، خود را در لانه اش استتار کرده و از جوجه های خود محافظت نماید.

اردک نر

اردک نر که «دریک» نیز نامیده می‌شود، با پرهای رنگارنگ خود قابل تشخیص است. این پرنده از پرهای رنگی خود برای جذب اردک ماده به منظور جفت گیری استفاده می‌کند. البته اردکهای نر، هنگامی که ماده ها مشغول جوجه ریزی تخم ها هستند، پرهای رنگارنگ خود را از دست داده و یا پوست اندازی می‌کنند. به همین دلیل از نظر رنگ شبیه به پرنده ماده به نظر می‌رسند و نمی‌توانند به طور موقت پرواز کنند. با این حال نیاز به نگرانی نیست چرا که آنها در نهایت، اوایل پاییز، مجدداً پرهای رنگارنگ خود را پس می‌گیرند و می‌توانند پرواز کنند. ناگفته نماند که در این پرندگان، جنس ماده نیز پوست اندازی می‌کند که او نیز می‌تواند پس از بیرون آمدن جوجه، صاحب پرهای جدیدی شوند.

در خصوص دیگر ویژگی‌های ظاهری اردک باید بگوییم که پاهای این پرندگان شبکه ای بوده و برای شنا طراحی شده اند. این پاها شبیه به پارو عمل می‌کنند و به همین خاطر اردک ها می‌توانند در آب سرد شنا کنند. سیستم گردش خون این پرندگان نیز شگفت انگیز است. زیرا رگ‌های خونی آنها در پاهایشان بسیار نزدیک به هم قرار گرفته‌اند و خون گرم و سرد آنها با یکدیگر تبادل گرما می‌کنند.

دیگر ویژگی ها

علاوه بر اینها اردک دارای پرهای ضد آب است و در نزدیکی دم آن،غده خاصی به نام «غده پیشین» وجود دارد. این غده کوچک روغنی تولید می‌کند که اردک از آن برای پوشاندن پرهای خود استفاده می‌کند. به این ترتیب که پرنده، روغن را با سر و منقار خود می‌گیرد و سپس آن را به بدن خود می‌مالد تا پرهای بیرونی آن ضد آب شود. لازم به ذکر است بدون این مانع محافظ، پرهای اردک در آب، خیس می‌شوند.
ویژگی دیگر مربوط به منقار اردکها است که معمولاً پهن و مسطح بوده و ردیف‌هایی از بریدگی‌های ظریف در امتداد لبه خود دارد. این بریدگی‌ها که «لاملا» نامیده می‌شوند، به اردک کمک می‌کنند تا غذای خود را بگیرد و آب را فیلتر کند. با این حال، منقار اردک ممکن است، اشکال و اندازه های متفاوتی داشته باشد.

زیستگاه و محل سکونت

همانطور که گفتیم بسیاری از گونه های اردک به طور موقت در هنگام پوست اندازی، توانایی پرواز خود را از دست می‌دهند. به همین دلیل اردک ها بیشتر به دنبال زیستگاه های محافظت شده با منبع غذایی خوب هستند. از این رو آنها اغلب در تالاب ها، مرداب ها، برکه ها، رودخانه ها، دریاچه ها و اقیانوس ها یافت می‌شوند.
برخی از گونه های اردک هر ساله برای تولید مثل، مهاجرت کرده یا مسافت های طولانی را طی می‌کنند. در این زمان آنها معمولاً به مناطق گرمتر یا جاهایی که آب یخ نمی‌زند، سفر می‌کنند تا بتوانند به خوبی استراحت کرده و در آنجا جوجه های خود را بزرگ کنند.

تغذیه و رژیم غذایی؛ اردک ها چه می‌خورند؟

اردک‌ها منقار پهنی دارند و آن را برای یافتن حشرات و دانه‌ها در داخل گل فرو می‌کنند. به عبارت دیگر آنها با غواصی در اعماق آب، علوفه جویی می‌کنند. البته در این میان اردک‌های دابلینگ از سطح آب یا روی خشکی تغذیه می‌کنند یا تا جایی که می‌توانند بدون غوطه‌ور شدن کامل، غذای خود را به دست می‌آورند. چرا که منقار آنها پهن و کوتاه است و ردیف‌های کوچکی از لاملا دارد. با این حال لاما به آنها اجازه می‌دهد تا آب را از کنار منقار خود فیلتر کرده و غذا را در داخل دهان نگه دارند. این اردکها معمولاً گیاهان، دانه ها، علف ها و سایر حشرات کوچک و حیواناتی را که روی یا زیر آب پیدا می‌کنند، می‌خورند.

تولید مثل و پرورش جوجه ها

اردک ها معمولاً در زمستان به دنبال جفت یا شریک مناسب خود می‌گردند. در این میان پرنده نر با نمایش پرهای رنگارنگ خود جنس ماده را جذب می‌کنند. سپس در بهار پرنده ماده، اردک نر را به لانه خود هدایت می‌کند. این لانه توسط اردک ماده و با استفاده از علف یا نی و یا در سوراخ درختان ایجاد شده است.
پس از آن اردک نر با بدرقه کردن رقبا، از قلمرو خود محافظت می‌کند. سپس ماده 5 تا 12 تخم می‌گذارد و روی انها می‌نشیند. تخمها معمولاً در عرض 28 روز از تخم خارج می‌شوند و جوجه اردک ها می‌توانند در عرض 5 تا 8 هفته بعد پرواز کنند.

طول عمر و تهدیدات جمعیتی

اردک ها بسته به گونه و محل نگهداری (در طبیعت یا اسارت) بین 2 تا 20 سال زندگی می کنند. با این حال اغلب، حیواناتی مانند راکون، لاک پشت ها، شاهین ها، ماهی های بزرگ و مارها، جمعیت آنها را تهدید می‌کنند. چرا که این حیوانات شکارچیان اصلی اردک ها هستند و جوجه اردک ها را می‌خورند.

حقایق جالب در خصوص اردک‌ها

در این بخش با بررسی برخی حقایق جالب در خصوص این پرنده، مقاله را به پایان می‌رسانیم:

• اردک ها با مغزی نیمه بیدار، می‌خوابند و بیشتر اوقات در هنگام خواب، یک چشم باز دارند. به همین دلیل می‌توانند شکارچیان را در کمتر از یک ثانیه شناسایی کنند.
• پوسته تخم اردک، دارای منافذ ریزی است که به آن اجازه تنفس می‌دهد. یک تخم اردک می‌تواند حتی 7500 منفذ نیز داشته باشد که البته بیشتر آنها در انتهای صاف تخم یافت می‌شوند. ناگفته نماند گازهای تنفسی و همچنین بخار آب از این منافذ عبور می‌کنند و به تخم، اجازه تنفس می‌دهند.
• بچه اردک ها زودرس هستند. به این معنی که با چشمان باز و با لایه ای گرم به دنیا می‌آیند و برای دریافت غذای پرنده به والدین خود وابسته نیستند. از این رو ظرف چند ساعت پس از خروج از تخم، آماده ترک لانه هستند.
• کلاچ اردک یا همان تعدادِ کل تخم هایی که یک پرنده در طول یک جلسه تخم ریزی می‌گذارد، تحت تاثیر عوامل ارثی و محیطی است. بنابراین وقتی غذا فراوان باشد، این پرندگان تخم بیشتری می‌گذارند.
• اردک ها دارای دید بسیار خوبی هستند و اطراف خود را به صورت رنگی می‌بینند. علاوه بر این، آنها می‌توانند نور فرابنفش را نیز ببینند و این ویژگی به آنها کمک می‌کند تا جهان را به روشی بسیار متفاوتتر از ما ببینند!