طوطی انجیرخوار و ویژگی‌های آن

طوطی انجیرخوار از جمله طوطیان کوچک جثه است که نامش را از غذای مورد علاقه خود یعنی انجیر، وام گرفته است. طول بدن طوطی‌های انجیرخوار به طور متوسط 18 تا 20 سانتی متر است. نگهداری از این پرندگان کوچک، پر انرژی و جذاب در اسارت نسبتاً غیر معمول است. اگرچه در سالهای اخیر محبوبیت آنها افزایش یافته است. به همین دلیل این مقاله از دانه مارکت را به این پرندگان اختصاص دادیم تا شما را بیشتر با گونه از طوطی‌ها آشنا کنیم.

طوطی انجیرخوار چگونه پرنده‌ای است؟

طوطی انجیرخوار پرنده ای کوچک، عمدتاً سبز و برگی شکل است. همین جثه کوچک، رنگ تطبیق یافته با محیط و حرکت سریع در شرایط جنگلی یا نزدیک به جنگل آنها نیز موجب شده است تا مشاهده طوطی‌های انجیرخوار در زیستگاه این پرنده دشوار باشد. جالب است بدانید شکل ظاهری هر دو جنس نر و ماده این پرنده تا حدود دو سالگی یکسان به نظر می‌رسد. اما پس از آن روی سر و پیشانیِ طوطی های نر را پرهای رنگارنگی می‌پوشاند و این پرندگان کم کم برای پرورش و تولید مثل آماده می‌شوند.

زیستگاه طوطی انجیرخوار کجا است؟

طوطی‌های انجیرخوار در جنگل های بارانی استوایی در سه جمعیت کاملاً مجزا در امتداد سواحل شرقی استرالیا و همچنین گینه نو پراکنده هستند. جایی که می‌توان آنها را عمدتاً در درختان میوه دار، به ویژه درخت انجیر پیدا کرد. البته آنها علاوه بر درختان انجیر از جنگل های مجاور و حتی مناطق شهری نیز بازدید می‌کنند. با این حال به طور کلی تمایل دارند تا در شاخ و برگ درختان میوه‌دار پنهان شوند. از این رو با اینکه کمتر دیده می‌شوند اما هنگامی که غرق در غذا خوردن می‌شوند، ممکن است صداهای ملایم و پچ پچ متنوعی را از خود تولید کنند.

تغذیه و رژیم غذایی؛ طوطی انجیرخوار چه می‌خورد؟

نیازهای غذایی طوطی‌های انجیرخوار شبیه به لاریکیت های استرالیایی است و تنها تفاوت مهم این دو گونه این است که منبع غذایی اصلی طوطی انجیری از انجیر تشکیل شده است. البته نیازهای بذری هر دو گروه نیز ممکن است مشابه باشد. اگرچه هنوز اطلاعات زیادی در مورد این موضوع وجود ندارد. جالب است بدانید علاوه بر موارد گفته شده در رژیم غذایی طبیعی طوطی‌های انجیرخوار سایر میوه ها، شهد، گل، حشرات و لارو حشرات نیز دیده می‌شود. در نتیجه به طور کلی می‌توان گفت که طوطی انجیری از جمله پرندگان حریص است و سرعت متابولیسم بالایی دارد.

تولید مثل و پرورش

فصل تولید مثل از ماه جولای شروع می‌شود. در این فصل طوطی های انجیرخوار لانه های خود را در انتهای تونل ها و در تنه های مرده و شاخه های درختان جنگل های بارانی حفاری می‌کنند. جوجه کشی تخم ها توسط ماده انجام می‌شود و پرنده نر به تغذیه جوجه ها کمک می‌کند.

وضعیت جمعیتی و تهدیدها

متاسفانه به دلیل پاکسازی گسترده جنگل های بارانی و دشتها برای کشاورزی نیشکر و چرای گاوها، این طوطی کوچک اکنون یکی از هشت گونه پرنده ای است که در حال حاضر به عنوان گونه آسیب پذیر یا نادر در منطقه استوایی مرطوب استرالیا فهرست شده اند.

آیا طوطی انجیری یک پرنده خانگی مناسب برای نگهداری است؟

به طور کلی باید گفت که طوطی‌های انجیرخوار حیوانات خانگی خوبی نیستند، چرا که نمی‌توان آنها را رام کرد. با این حال، برخی از پرورش دهندگان معتقدند که طوطی انجیرخوار می‌تواند پرنده همراه خوبی باشد. با همه اینها باید بدانید که این پرندگان، موجوداتی اجتماعی هستند و نباید آنها را تنها نگه دارید. این طوطی‌های کوچک برای شاد بودن به یک همبازی و دوست نیاز دارند. آنها مانند همه طوطی ها، طبیعتِ کنجکاوی دارند و برای اینکه سالم و پر نشاط باقی بمانند نیاز به تحریک ذهنی دارند.
آنها همچنین حالات تهاجمی زیادی را از خود نشان می‌دهند که ممکن است هنگام سرویس‌دهی به قفس، چالش‌هایی را برایتان ایجاد کنند. چرا که به سرعت، دستی را که برای تمیز کردن یا تعویض ظروف آب یا غذا وارد قفس می‌شود، گاز می‌گیرند. بر این اساس اگر پرورش دهنده بی تجربه ای باشید ممکن است نگهداری از این پرندگان، چندان برایتان دوست داشتنی نباشد. با این حال برای کسب اطلاعات لازم در خصوص روش مدارا با آنها می‌توانید مقاله دیگر ما را با عنوان « علت گاز گرفتن پرنده خانگی » در وبلاگ دانه مارکت بخوانید.

الزامات مراقبت از طوطی انجیری در شرایط اسارت

اگر با وجود تمامی چالش‌ها تصمیم گرفتید که از یک طوطی انجیری به عنوان حیوان خانگی خود نگهداری کنید، حتماً به نکات زیر توجه نمایید:

• غذای طوطی انجیرخوار باید به صورت تازه و تمیز بوده و همچنین آب آشامیدنی آن به صورت روزانه تهیه شود و امکان حمام گرفتن نیز برای پرنده مهیا باشد.
• تمام ظروف غذا و آب باید با دقت تمیز نگه داشته شوند. چرا که رژیم غذایی نرمی که معمولاً به این طوطی ها داده می‌شود، شرایط ایده آلی را برای رشد انواع پاتوژن های بیماری فراهم می‌کند. سندرم “مرگ ناگهانی” که بسیاری از پرورش دهندگان در مورد آن صحبت می‌کنند، بدون شک اغلب ناشی از بیماری های ناخوشایند ناشی از غذا و ایستگاه های تغذیه آلوده است.
• پرندگان میوه خوار معمولاً حیوانات کثیفی هستند. پس اگر از آنها در قفس نگهداری می‌کنید، باید دیوار پشت آنها را با پنلهای پلاستیکی بپوشانید. مگر اینکه کف و دیوار از موادی مانند کاشی ساخته شده باشند که به راحتی تمیز می‌شوند. قفس نیز نباید در نزدیکی مناطق فرش شده باشد و باید مرتباً تمیز شده و به دقت ضدعفونی شود.
• برای جلوگیری از مشکلات باکتریایی یا تخمیر، به ویژه در آب و هوای گرم یا مرطوب، هرگز نباید اجازه دهید که غذا برای مدت زمان طولانی در قفس باقی بماند. توجه داشته باشید که پوره‌های میوه‌ای که 24 ساعت یا بیشتر در قفس باقی بماند، ممکن است نشانه‌هایی از تخمیر را نشان دهند که اساساً منجر به تولید الکل شده و ممکن است در طوطی‌های انجیر بالغ علائم مسمومیت را نشان دهد. اما اگر جوجه ها از این مواد غذایی سمی تغذیه شوند، به ندرت زنده می‌مانند.

کلام آخر

همانطور که گفتیم نگهداری از طوطی انجیرخوار به عنوان پرنده خانگی چندان مرسوم نیست. با این حال اگر علاقمند به پرورش این پرندگان جذاب هستید باید نکات یاد شده را به دقت رعایت کنید. در نهایت جالب است بدانید که طوطی های انجیرخوار بر خلاف سایر دوستان سخنگوی خود، صحبت کردن را یاد نمی‌گیرند. اما صداهای دلپذیری شبیه فلوت را از خود تولید می‌کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص سایر طوطی‌ها بد نیست سری به مقالات دیگر ما در وبلاگ دانه مارکت بزنید و غذای مورد نیاز پرنده خود را به صورت ارگانیک از این فروشگاه اینترنتی خریداری نمایید.